دانلود تحقیق با موضوع شاهنامه، در قالب word و در 134 صفحه، قابل ویرایش. فهرست مطالب چکیده پیشگفتار مقدمه فصل اول : رستم کیست ؟ ( دوران زندگی خانوادة رستم ) فصل دوم : رستم چگونه مردی است ؟ ( صورت وسیرت رستم هنیت و سلاح و اسب رستم ) فصل سوم: « هفت خوان » ( جنگ های رستم موجودات اساطیری در هفت خوان ) فصل چهارم : بررسی چهره های مختلف هفت خوان از دیدگاه چهره پردازی فصل پنجم : شناخت مکالمه و کلام در نمایش نیروهایی که در روند نمایش دخیل هستند فصل ششم : بررسی فضا و صفحه های هفت خوان خوان اول خوان دوم خوان سوم خوان چهارم خوان پنجم خوان ششم خوان هفتم فصل هفتم : داستان مرگ جهان پهلوان رستم فصل هشتم : پیشنهاد و نتیجه گیری خلاصة کار عملی فهرست منابع
بخشی از متن تحقیق: شاهنامه کتاب تاریخی ما ایرانیان است ، شاید در هیچ دورة تاریخی ایران به کتابی ، بیش از شاهنامه به لحاظ مصّور سازی پرداخته نشده باشد و تقریباً بیش از هر کتاب دیگری مورد توجه پادشاهان به جز سلطان محمود غزنوی که قدر حکیم را ندانست. و همچنین مغرضانی که با فرهنگ ایران میانه خوبی ندارد نقاشان به این دلیل که کتاب فرودسی بیش از هر کتاب دیگری تصویری است . به این کتاب عنایت خاصّی داشتند. و این مهم هم در بیان فردوسی و هم روایات اساطیری آن نهفته است . از این رو شاهنامه هم مبدأ تصویر سازی ایرانی است و هم منبع پژوهش . اما هیچگاه نه جایگاه تصویری ( ونه تصویر سازی ) آن اعتنا نشده است . از این رونگارنده صمم گردید که بامختصر معلومات خود پژوهشی هر چند محدود در این مورد انجام دهد . اگر چه این پژوهش محدود به هفت خوان رستم است ومنابع تصویر سازی این فصل شاهنامه زیاد ، امّا در رشته های دیگر هنری تقریباً به آن پرداخته نشده است . منظورم از رشته های دیگر هنری ، سینما و نمایش است چرا که علیرغم نگاه اساطیری موجود در این فصل به نوعی می توان نگاه عارفانة فردوسی را هم به آن افزود ، آن نگاه هم شاید در تحول رستم پس از گذراندن هر مرحله از هفت خوان است و این نکته میتوانست و می تواند - منبعی برای راویان داستانهای شاهنامه باشد . شاهنامه علی رغم نگاه اسطوره ای خود کاملاً ملموس است و تنها نکته آن بیان تصویری فردوسی است . خواننده شعر فردوسی با شخصیتهای آن کاملاً احساس قرابت می کند، حالات شخصتها ، تغییر فرم چهره ها ( آنچه که میان نمایشنامه نویسان مرسوم است یعنی میمیک صورت ) فضای بزم یا رزم ، معاشقه یا مجادله و حتی چهرة رخش در شعر فردوسی برای خواننده کاملاً تصویر شده است . از این رو مهمترین منبع برای نگارنده همان کتاب وزین فردوسی بوده است ...